چه چیزی می تواند سرطان را از بین ببرد؟
تاریخ انتشار: ۶ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۰۹۷۹۴۶
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از باشگاه خبرنگاران، دانشمندان گونهای از ویروس تبخال را بهطور ژنتیکی تغییر دادهاند تا به عنوان یک عامل کشتن سرطان در انسان عمل کند.
یافتههای یک کارآزمایی اولیه انسانی دلگرمکننده بوده است و درمان تجربی بیخطر و مؤثر را به همراه داشته است.
کریستین هلن از موسسه تحقیقات سرطان توضیح داد: ویروسها یکی از قدیمیترین عوامل تهدید کنندهی سلامتی در بشریت هستند، همانطور که همه ما در طول همهگیری بطور ملموس دیدهایم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
در این زمینه بیشتر بخوانید؛
اگه کمبود خواب داشته باشیم چه اتفاقی برای بدنمون می افته؟
نشانه های اصلی کم خونی یا فقر آهن چیست؟
علایم بیماری کبد چرب را بشناسید
محققان بر این باورند که ویروسهای انکولیتیک، مدتهاست پتانسیل دارند، به عنوان سربازان سرطانکش استفاده شوند.با ظهور مهندسی ژنتیک در سالهای اخیر، دانشمندان بالاخره توانستند ویروسها را مهندسی کنند تا به جای آسیب به آنها کمک کنند.
در این تحقیق جدید، دانشمندان به دنبال اصلاح سویهای از ویروس هرپس سیمپلکس بودهاند. ویروس اصلاحشده ژنتیکی به نام RP۲ طوری مهندسی شده است که فقط در سلولهای سرطانی تکثیر میشود و باعث میشود که متورم شده و منفجر شوند.
این ویروس به گونهای طراحی شده است که مستقیماً به تومورها تزریق شود و همچنین به عنوان زنگ خطر سیستم ایمنی عمل میکند و با تولید مولکولهایی که باعث ایجاد فعالیت ایمنی میشود، سلولهای سرطان کش بدن را جذب میکند.
کوین هرینگتون، محققی که روی این پروژه کار میکند، گفت: مطالعه ما نشان میدهد که یک ویروس سرطانکش مهندسیشده ژنتیکی میتواند یک یا دو ضربه به تومورها وارد کند و مستقیماً سلولهای سرطانی را از درون نابود میکند، همچنین در عین حال سیستم ایمنی را علیه آنها فرا میخواند.
یافتههای اولیه از اولین آزمایش فاز ۱ که درمان آنکولیتیک را در ۳۹ بیمار آزمایش میکرد، در یک کنفرانس پزشکی اخیر در اروپا اعلام شد. سه نفر از ۹ بیمار که به تنهایی درمان ویروسی را آزمایش میکردند، شاهد کوچک شدن تومور بودند، در حالی که هفت نفر از ۳۰ نفر باقی مانده، مزایای درمانی را در ترکیب با سایر روشهای ایمونوتراپی مشاهده کردند.
این کارآزمایی فاز ۱ اساساً بر روی تعیین ایمن بودن درمان متمرکز بود و هیچ عارضه جانبی جدی شناسایی نشد.از آنجایی که این فاز فقط یک کارآزمایی ایمنی بود، بیمارانی که به کار گرفته شدند، مبتلا به تعدادی از انواع سرطانهای مختلف بودند، بنابراین کارآزماییهای آینده بهتر موثرترین سرطانها را برای این درمان مورد هدف قرار خواهند داد.
هرینگتون گفت: در کارآزماییهای بالینی در مراحل اولیه به ندرت مشاهده میشود که چنین نرخهای پاسخ خوبی مشاهده شود، زیرا هدف اصلی آنها آزمایش ایمنی درمان است و بیماران مبتلا به سرطانهای بسیار پیشرفته را درگیر میکنند که درمانهای کنونی برای آنها از کار افتاده است.
منبع: باشگاه خبرنگاران جوانمنبع: اقتصاد آنلاین
کلیدواژه: تبخال سلول های سرطان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۹۷۹۴۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
انسان نخستین بار کی سرما خورد؟
ایتنا - انسان خردمند (هومو ساپینس) چه زمانی در تاریخ برای اولین بار سرما خورد؟
پاسخ به این سوال دشوار است؛ تا حدی به این دلیل که از میان ویروسهای متعددی که باعث سرماخوردگی میشوند، تنها تعداد کمی از آنها در بقایای بهجا مانده از انسانها کشف میشوند چرا که ویروس سرماخوردگی اغلب در بافتهای نرم مانند ریه وجود دارد و کمتر در استخوان و دندان قابل ردیابی است. با این حال این امکان وجود دارد که برخی از اولین انسانهای خردمند دستکم ۳۰۰ هزار سال پیش به سرماخوردگی مبتلا شده باشند.
«سرماخوردگی معمولی» یک اصطلاح کلی برای گروهی از عفونتهای تنفسی است که افراد با سیستم ایمنی سالم، به صورت خفیف به آن مبتلا میشوند. راینوویروسها، کروناویروسها و ویروس سینسیشیال تنفسی (RSV/ ویروس پیوستهیاختهای تنفسی) اغلب عوامل اصلیاند. البته این عوامل بیماریزا (پاتوژنها) قبل از آنکه بین مردم شیوع پیدا کنند، احتمالا از سایر مهرهداران به انسان منتقل شدهاند.
جوئل ورتهایم، ویروسشناس تکاملی از دانشگاه کالیفرنیا به لایوساینس گفت، باتوجه به زندگی انسان خردمند با حیوانات، قرار گرفتن بشر در معرض ویروسهای جدید اجتنابناپذیر بوده است.
معمولا زمانی که ویروس حیوانی به بدن انسان وارد میشود، قادر به ایجاد عفونت و آلودگی نیست، زیرا با میزبان جدید سازگار نیست، با این حال ویروسها گاه برای جهش موفقیتآمیز و حتی انتشار بین انسانها مجموعهای از ژنهای مناسب دارند؛ مانند ویروسهایی که در همهگیری کوویدــ۱۹ یا آنفلوانزای خوکی ظهور کردند.
البته دانشمندان درباره زمان اولین شیوع ویروسهای سرماخوردگی نظرهای متفاوتی دارند. به عقیده برخی دانشمندان، این ویروسها میتوانند همزمان با طلوع تمدن بشری یعنی پنج تا شش هزار سال قبل، از حیوانات به انسانها منتقل شده باشند؛ زمانی که انسانها زندگی در مناطقی نزدیک به هم را آغاز کردند که عوامل بیماریزا بهراحتی میتوانستند بین آنها گسترش یابند و همزمان پرورش حیوانات حامل این ویروسها را نیز آغاز کردند.
اما همه دانشمندان با این فرضیه موافق نیستند. فرانسوا بالوکس، زیستشناس دانشگاه کالج لندن، میگوید انسانهای «شکارچیــگردآورنده» که کشاورزی نمیکردند یا دام پرورش نمیدادند هم میتوانستند از طریق شکار در معرض این ویروسهای حیوانی قرار بگیرند. انسان شکارچی پیش از انسان خردمند وجود داشت و به نظر این زیستشناس، ویروسهای سرماخوردگی مختلف در طول دوران تکامل انسان در زمانهای مختلف پدیدار میشدند و از بین میرفتند.
او میگوید: «من فکر میکنم احتمالا یکی از رویدادهایی که به افزایش قابلتوجه جذب عوامل بیماریزا در انسان منجر شد، پخش شدن آنها در خارج آفریقا بود که طی آن احتمالا به ویروسهای سرماخوردگی جدید مبتلا شدند. بقایای قدیمیترین انسان خردمندی که در خارج از آفریقا کشف شد، متعلق به ۲۱۰ هزار سال قبل بود.»
دانشمندان برای کشف پیدایش این ویروس سراغ حفاریهای باستانشناسی رفتند. به گفته کارشناسان، ویروسهای سرماخوردگی زیاد خوبی باقی نمیمانند. این ویروسها به طور معمول در بافتهای نرم مانند ریه که پس از مرگ از بین میروند، اثر باقی میگذارند و در بافتهای مقاوم مانند استخوان و دندان یافت نمیشوند.
البته ژنومهای ویروسی در بقایای انسانهای باستانی یافت شدهاند اما فقط ویروسهای مبتنی بر دیانای بودهاند نه ویروسهای حاوی آرانآی (RNA) اما محققان یک کروناویروس متعلق به قرن شانزدهم را در پالپ دندان یک اسکلت انسان در فرانسه پیدا کردند. این آرانای با کروناویروسهای شناختهشده امروزی متفاوت است و نشان میدهد که این عوامل بیماریزای تاریخی احتمالا یا از بین رفتهاند یا بدون آنکه شناسایی شوند، تکامل یافتهاند.
بالوکس میگوید: «احتمالا در آینده از ویروسهایی که کمتر از ۲۰۰ سال پیش با ما بودند، تصویر جمعی مناسبتری خواهیم داشت. این امر ردیابی تاریخچه ویروسها در گذشتههای دور را برای دانشمندان آسانتر میکند.»